من به بازدید مجدد از بهترین باغ های جهان که مدتی پیش توانستم در ماه مه به گشت و گذار بپردازم، ادامه می دهم.
پس از بازدید از لارنس جانستون Jardin Serre de la Madone در خارج از منتون، فرانسه (پست اینجاست)، می دانستم که باید باغ دیگر او، باغ مانور هیدکوت در انگلستان را ببینم. من این کار را اخیراً در 12 می 2015 انجام دادم.
همانطور که برای وبلاگ من معمول شد، در پست های من عکس ها بیشتر از کلمات است، و دلیل آن را می دانید – زندگی بزرگتر از وبلاگ نویسی است، به خصوص اکنون، در ماه مه، زمانی که باغ خودت تماس می گیرد، و در مورد من، زمانی که دو پسرم تقریباً آماده ترک لانه هستند و می خواهید تا حد امکان زمان بیشتری را با آنها بگذرانید.
اطلاعات National Trust’s Hidcote Manor Garden است اینجا.
من تاریخچه باغ مانور هیدکوت را بازگو نمی کنم و از بحث در مورد اینکه چقدر باغی که امروز می بینیم در واقع همان باغی است که سرگرد جانستون در ذهن داشت، اجتناب می کنم. من همچنین از مقایسه باغ های دارای مالکیت خصوصی و باغ های تحت مدیریت خودداری می کنم.
در طول بازدیدم، فقط سعی کردم کنجکاوی خود را در مورد این باغ معروف برطرف کنم، از آن لذت ببرم، درس هایی بیاموزم و ایده هایی برای باغ خودم داشته باشم.
درست است که اردیبهشت ماه خوبی برای بازدید است. چندین اتوبوس تور وجود داشت، اما همیشه می توانستم لحظه ای را ببینم که در یکی از اتاق های باغ تنها بودم.
مسیر. از ایستگاه پدینگتون لندن به هانیبورن سوار قطار شدم، سپس با تاکسی به باغ رفتم (همانطور که به صورت آنلاین توصیه شده بود، از قبل آن را رزرو کردم). من راه برگشت از باغ تا هانیبورن را با پای پیاده انجام دادم، اما آن را به شما توصیه نمی کنم – 4.8 مایل است.
تصاویر ترتیب خاصی ندارند، اگرچه سعی کردم اتاق به اتاق را دنبال کنم. همیشه ممکن نبود، زیرا اگر کسی را نمی دیدم به اتاق دیگری نقل مکان می کردم.
حیاط
چند گزیده ای که استفاده کردم از کتابی است که سال گذشته در فروش املاک پیدا کردم، راهنمای اعتماد ملی به انگلستان، ولز، و ایرلند شمالی (1984).
جوهر Hidcote ترکیبی از طراحی رسمی با کاشت ظاهراً تصادفی یا غیررسمی است که نمونه‌ای از سبک کلی باغ‌های قرن بیستم است.
این آفرینش بسیار پیچیده یک گیاه‌کار متخصص با توانایی یک معمار برای ایجاد ساختاری از فضاهای جالب است. به همین ترتیب، الهام‌بخش باغبانان مدرن بوده است و در زمان ما تأثیر عمیقی داشته است.
ممکن است گفته شود هیدکوت بر اساس اصول گرترود جکیل تأسیس شده است، اما همچنین بر اساس باغ کلبه سنتی است، جایی که گیاهان مورد علاقه و زیبایی در طی چندین قرن رشد کرده اند که کمتر تحت تأثیر تغییر مد در مکان های بزرگتر قرار گرفته اند.
«به جز خانه دلپذیر قرن هفدهمی، چند دیوار، یک سدر و دسته ای از راش های بزرگ، زمانی که سرگرد لارنس جانستون آن را به دست آورد، چیزی در هیدکوت وجود نداشت.
این باغ از سال 1905 به بعد ایجاد شد. اگرچه یازده هکتار را پوشش می دهد و در ارتفاعات Coltswolds قرار دارد، اما از بادهای سرد محافظت می شود.
خاک که عمدتاً آهک است، مانند ولسوالی دارای حفره های اسیدی است و با واردات خاک مناسب و خاک اره پوسیده این اسیدیته افزایش یافت.
من عاشق تکیه گاه های گیاهی هستم که در باغ های انگلیسی پیدا می کنم.
آنها از مواد طبیعی ساخته شده اند و به طرز شگفت انگیزی با گیاهان ترکیب می شوند.
باغ افرا
باغ سفید در بهترین شکل خود نبود.
دایره
ماه های دیگر را نمی دانم، اما در اردیبهشت، مرزهای سرخ با لاله ها و شاخ و برگ های زرشکی خوب به نظر می رسید. خواندم که نوازندگان ماه های گرم عبارتند از گل محمدی، مریم گلی (میکروفیلا، الگانس، فولگنس)، کانا (ایندیکا، کینگ هامبرت)، وربنا لارنس جانستون، کوردیلین.
*
باغ چوبی که به گفته آنها نشان دهنده عشق لارنس جانستون به فرانسه است
تراس آلپاین
باغ ستون. بله
باغ استریم بالا، باغ جریان پایین و باغ جریان مرکزی
به معنای خوب من را غرق کرد. اگر یک کلمه را برای توصیف آنها انتخاب کنید، احتمالاً سرسبزی خواهد بود.
باغ فوشیا
“دیوار پرچین ها – نوع دومی که یکی مخلوط یا پرچین “ملیله ای” است – باغ های مجزای متعددی را در بر می گیرد که هر کدام از نظر طراحی متفاوت از باغ های بعدی هستند و هر کدام با انتخاب دقیقی از بوته ها و گیاهان کاشته شده اند تا از بهار گل ارائه کنند. به پاییز، و هر کدام با یک طرح رنگ متمایز.
چشم‌انداز اصلی از رنگ‌های آرام در کنار خانه حرکت می‌کند، وارد نقطه‌ای از بنفش‌های یاسی و جهنمی می‌شود، سپس از میان مرزهای شاخ و برگ‌های مسی متمایل به قرمز و از پله‌ها به سمت یک جفت آلاچیق عبور می‌کند، و در کنار آن پرچین‌های ممرز روی ساقه‌ها و تخت‌ها قرار می‌گیرد. از چمن‌ها، به دروازه‌های بزرگی که منظره‌ای از حومه شهر می‌دهد.
مجموعه‌ای از تغییرات و شگفتی‌ها در سرتاسر باغ ارائه شده است، از جمله تغییر از محوطه‌های رسمی نزدیک خانه به باغ غیررسمی نهر، که طرح‌های رنگی خاص خود را دارد، و به همین ترتیب از شیب‌های بالا به منطقه «وستون‌بیرت». همچنین کاملا غیر رسمی.”
(راهنمای اعتماد ملی به انگلستان، ولز و ایرلند شمالی (1984).
پیاده روی طولانی بین پرچین های ممرز به سمت افق
من میان وعده ام را روی این نیمکت خوردم. هیچ کس در اطراف نبود و مناظر حومه شهر می توانست نفسم را بند بیاورد.
پناهگاه ایتالیایی
“فقط بهترین اشکال هر گیاهی را بکارید” (لارنس جانستون)
باغ خانم وینتروپ با موضوعی مدیترانه ای ساخته شده است.
لارنس جانستون و فرانک آدامز در باغ خانم وینتروپ. 1927.
تصویر از وب سایت اعتماد ملی
باغبان در کنار مادرش در میکلتون، روستایی نه چندان دور از باغ مانور هیدکوت دفن شده است.
من در راه رسیدن به ایستگاه قطار از Mickleton گذشتم، اما متاسفانه این بار نتوانستم توقف کنم.
باغ کاج و برکه لیلی
خانه گیاه
***
چیزی که بیشتر از همه در مورد باغ دوست داشتم و دوست دارم در باغ خودم استفاده کنم: حاشیه های سرسبز فراوان، کاشت نزدیک (هیچ جایی برای علف های هرز نیست!)، استفاده از گیاهان معمولی و آشنا در ترکیب رنگ های چشمگیر، فضاهایی که چشم می تواند پس از مشاهده مناطق بیش از حد پر، استفاده از گیاهان همیشه سبز در حاشیه، مخلوط کردن بوته ها با گیاهان چند ساله و استفاده از توپیاری استراحت کنید.
سال گذشته، من از Sissinghurst بازدید کردم. امسال، هیدکوت بود.
کدام را بیشتر دوست داشتم؟
مقایسه نکنیم….
***
امیدوارم از تصاویر لذت برده باشید.
*** حق چاپ 2021 TatyanaS