من مطمئن نیستم که آیا کسی غیر از بازدیدکنندگان کمیاب که توسط یک موتور جستجو معرفی شده است، در این مرحله حتی از این وبلاگ بازدید کرده است یا خیر. همیشه در درجه اول به نفع خودم بوده است، ثبت پیشرفتی که کرده ام و لذت بردن از مرور گاه به گاه عکس های مورد علاقه ام از باغ…
خوب، اگر وجود دارد است هرکسی که در آنجا مطالعه می کند – و به نفع هر بازدیدکننده معمولی در آینده – ممکن است متوجه شده باشید که عکس ها از بین رفته اند، با پیام های خطا جایگزین شده اند و کل وبلاگ کاملاً وحشتناک به نظر می رسد. همیشه اینطور نبود. ;o) نه، قبل از سیاست جدید فلیکر مبنی بر مجاز کردن تنها 1000 عکس در هر حساب کاربری رایگان، وبلاگ پر از عکس بود.
وقتی فلیکر تغییر خط مشی را اعلام کرد، دوره‌ای را پشت سر گذاشتم که فقط می‌توانم آن را به عنوان غم و اندوه خفیف برای وبلاگ‌های قدیمی‌ام تصور کنم، زیرا در طول سال‌ها تقریباً تمام عکس‌های وبلاگم را به طرز احمقانه‌ای به عنوان پیوندهایی به جریان عکس فلیکر خود جاسازی کرده بودم- – و حالا هیچ راهی برای جلوگیری از ناپدید شدن همه آن عکس ها وجود نداشت. (هیچ راهی برای پرداخت سالانه کم نیست هزینه دیه، که من اصولاً به اندازه هر دلیل دیگری از انجام آن امتناع می ورزم. پس از رفتاری که آنها با بسیاری از کاربران خود داشته اند، دیگر علاقه ای به برخورد با فلیکر ندارم.)
من حتی تا آنجا پیش رفتم که خودم پیشگیرانه بسیاری از عکس هایم را حذف کردم، تا آخرین تلاشم برای نجات عکس های اخیر در یکی از وبلاگ های دیگرم (وبلاگ صنایع دستی) باشد. بنابراین اکنون آن عکس‌های باغ حذف شده به هیچ چیز پیوند نمی‌خورند، و تقریباً در هر پستی از وبلاگی که همیشه یک وبلاگ پر عکس بود، حفره‌های خالی باقی می‌ماند.
اصل این است که این وبلاگ اساساً برای من در حال حاضر خراب شده است. البته تمام متن موجود است، و من وبلاگ را به همین دلیل ترک خواهم کرد (بیشتر به عنوان مرجع خودم) – اما به جای اینکه من را خوشحال کند، این پوسته وبلاگ اکنون من را ناراحت می کند (و کمی عصبانی در فلیکر، با این حال، کاملاً صادقانه بگویم)، بنابراین فکر می کنم زمان آن رسیده است که به دنبال مراتع سبزتر باشید.
در وبلاگ جدیدم از میزبانی عکس خودم استفاده خواهم کرد تا (امیدوارم) عکس ها برای آینده قابل پیش بینی در آنجا باشند. اگر کسی آنجاست، لطفاً در آدرس وبلاگ باغ جدید من به من بپیوندید: باغ کلبه جنوبی.
من می توانم قول یک میلیون عکس روزانه (و بله، چند گیاه دیگر) را بدهم، همچنان در مورد علف های هرز چنگ زدن (بدون آن علف اژدر!)، و نگاهی اجمالی به مبارزات سالانه یک باغبان، پیروزی های آرام، و شادی های کوچک. .